A óptica cristalina é unha rama da ciencia que estuda a propagación da luz nun só cristal e os seus fenómenos asociados. A propagación da luz nos cristais cúbicos é isótropa, non diferente á dos cristais homoxéneos amorfos. Nos outros seis sistemas cristalinos, a característica común da propagación da luz é a anisotropía. Polo tanto, o obxecto de investigación da óptica de cristal é esencialmente un medio óptico anisótropo, incluído o cristal líquido.

A propagación da luz nun medio óptico anisotrópico pódese resolver simultaneamente mediante as ecuacións de Maxwell e a ecuación da materia que representa a anisotropía da materia. Cando comentamos o caso das ondas planas, a fórmula analítica é complicada. Cando non se considera a absorción e a rotación óptica do cristal, adoita utilizarse na práctica o método de debuxo xeométrico, e úsanse máis comúnmente o elipsoide de índice de refracción e a superficie de ondas de luz. Os instrumentos experimentais que se usan habitualmente na óptica de cristal son o refractómetro, o goniómetro óptico, o microscopio polarizador e o espectrofotómetro.

A óptica cristalina ten aplicacións importantes na orientación de cristal, identificación de minerais, estrutura cristalina análise e investigacións sobre outros fenómenos ópticos cristalinos como os efectos non lineais e a dispersión da luz. Cristal ópticocompoñentes, como prismas polarizadores, compensadores, etc. son amplamente utilizados en varios instrumentos ópticos e experimentos.

Polarizadores WISOPTIC